بررسی اثر چهار نوع از پوزولانهای طبیعی ایران بر دوام بتنهای سازه ای در برابر حمله سولفاتی

حمله سولفاتی یکی از مهمترین عوامل تاثیرگذار در کاهش دوام بتن است. یکی از روشهای معمول مورد استفاده در افزایش مقاومت بتن در برابر حمله سولفاتی استفاده از پوزولانهای طبیعی می باشد. در این مقاله نتایج بررسی آزمایشگاهی بر روی اثر پوزولانهای طبیعی تراس جاجرود، پومیس اسکندان، توف آبیک و پومیس خاش بر دوام بتنهای معمول سازه ای در حمله سولفاتی ارائه می شود. در این مطالعه نمونه های بتنی با سه درصد جایگزینی مختلف سیمان با پوزولان ساخته شده و در سنین مختلف آزمایش تغییر وزن و مقاومت فشاری نمونه های بتنی در محلول سولفات سدیم انجام گردیده است. همچنین نمونه های منشوری ملات به منظور بررسی انبساط نمونه ها در محلولهای سولفات سدیم و منیزیم نگهداری شده اند. نتایج بطور کلی نشان دهنده عملکرد مناسب پوزولانهای طبیعی در کاهش اثرات مضر حمله سولفاتی می باشد. میزان مقاومت بتن و ملات در برابر یونهای سولفات به خواص پوزولانهای طبیعی و میزان جایگزینی با سیمان بستگی دارد.